2 kız annesi olmak her zaman mutlu olduğum, kendimi şanslı hissettiğim duygulardan biri oldu.
Onlarda benim için aynı şeyi düşünüyorlar mı bilemiyorum. Yani benim gibi anneleri olduğu için acaba gerçekten kendilerini mutlu ve şanslı hissediyorlar mı acaba? Acaba diyorum çünkü ergenuslarla bir günümüz bir günümüzü maalesef hiç tutmuyor. Bir gün çok mutlu, heyecanlı, eğlenceli bir üçlü olurken yarın birbirimizin yüzünü bile görmek istemeyebiliyoruz.
Zormuş ergenus annesi olmak...
Benim zamanımda (bakmayın benim zamanımda dediğime çokta uzun zaman önce değil şunun şurasında
alt tarafı 30 küsürlü yaşlardayım :P ) annem bir nefes alırdı burnundan ben ne dediğini anlardım. Şimdi karşısına geçip kaş göz işareti yapsan neden konuşmuyorsun işaret dili ile anlaşıyoruz deyiveriyorlar. Ben öyle yetiştirilmedim ki...:) Ne gördüysem onu uyguluyorum. Haa bu arada tabiki bolca ergenlikle nasıl başa çıkılabileceğini anlatan kitaplar, yazılar, makaleler hatta ne bulduysam okuyorum. Fayda ediyor mu ? hayır...
Niye....? çünkü frekanslar karışıyor arada. Karşında sürekli mutsuz gülmeyen hiçbirşeyden hoşnut olmayan bir çocuk tiplemesi var. Arkadaş olunca kanka moduna giren, arkadaş gibi olunca da anneliğini beğenmeyen bir eda... Offff zormuş ergenus annesi olmak.
Okuldan mutsuz, evden mutsuz, anneden- babadan mutsuz, kardeşşşşş zaten mutsuzluğun başı....
Ahhhh ahhhh benim annem olacaktı iki çimdirecekti, iki burnundan nefes alacaktı. Siz o zaman görecektiniz ergen olmayı. :)))
